نام این محصول پلی پروپیلن (PP) و فرمول شیمیایی آن –[CH2-CH(CH3)]n– می‌باشد.
پلی‌پروپیلن یک بسپار گرمانرم می‌باشد که در یک بازه گسترده از کاربردها شامل فیلم و ورق، قالب‌گیری دمشی، قالب‌گیری تزریقی، بسته‌بندی غذایی، نساجی، تجهیزات آزمایشگاهی و پزشکی، لوله، کاربردهای صنعتی و ساختمانی و اجزاء خودرو مورد استفاده قرار میگیرد. علاوه بر این، بسپار تولیدشده از تک‌پار پروپیلن به طور معمول در برابر حلال‌های شیمیایی، بازها و اسیدها مقاوم می‌باشد. کد مشخصه این بسپار می‌باشد.
مولکول پروپیلن دارای ساختار شیمیایی نامتقارن می‌باشد.
پلی پروپیلن دارای سه پیکربندی فضایی مختلف می‌باشد که عبارتند از ایزوتاکتیک (iPP)، سیندیوتاکتیک (sPP) و اتاکتیک (aPP).
بعضی ملکول‌ها تمایل دارند که به شکل مارپیچی دربیایند، این مارپیچ‌ها یک به یک در کنار هم قرار می‌گیرند و مقاومت پلی‌پروپیلن معمول را ایجاد می‌کنند.
iPP تجاری شده دارای خصوصیات متنوعی می‌باشد که موجبات استفاده گسترده آن را به خصوص در صنعت پلاستیک و الیاف فراهم آورده است. یکی از مهم‌ترین خصوصیات این ماده نسبت به بسپارهایی نظیر پلی آمیدها عدم جذب رطوبت در آن می‌باشد.
پلی پروپیلن , یکی از پرمصرف ترین پلیمرهایی است که تولید جهانی آن در سال 2003 به حدود 35.8 ملیون تن رسید.
بیشترین تقاضا در صنایع تولید وسایل تقویت شده با الیاف , تولید نخ فیلامنتی , تزریق پلاستیک و تزریق بادی است.
قیمت نسبتاً ارزان تک‌پار پروپیلن در مقایسه با تک‌پارهای دیگر بسپارها
قیمت پايينتري دارد.
